China - Oude stad Lijiang

De Lijiang Junminprefectuur is in 1382 gesticht. Van het oorspronkelijke 286 m lange complex dat werd gebouwd voor de bestuursambtenaren, zijn alleen het Yizi-paviljoen, de Guagbi-toren en een stenen toegangspoort bewaard gebleven.

Het Yuquan-complex in het Heilongtanpark (Jade Lente Park) dateert van de tijd van de Ming- en Qing-dynastie, die vanaf de 14e eeuw regeerden. Zeer bezienswaardig is de Wufeng toren (1601), vroeger onderdeel van de Fugue-tempel, tegenwoordig is dit een van de belangrijkste historische plekken in de provincie Yunnan.

De oude stad Lijiang heeft een historisch en authentiek stadsgezicht van grote kwaliteit behouden. De architectuur is opmerkelijk vanwege de vermenging van elementen uit verschillende culturen en tijdperken. Lijiang is volmaakt aangepast aan de hoogteverschillen en heeft een oud, ingewikkeld en ingenieus watervoorzieningssysteem dat tot op de dag van vandaag zeer goed functioneert.

De oude stad is gebouwd op een van noordwest naar zuidoost lopende berghelling tegenover een diepe rivier. Het noordelijk deel was het handelsdistrict en de hoofdwegen beginnen bij een brede verkeersader die bekendstaat als Sifangjie en die traditioneel het commerciële gebied en handelscentrum in het noordwesten van de provincie Yunnan was. Aan de westkant van de Sifangjie ligt de indrukwekkende, drie verdiepingen hoge Kegongfang, geflankeerd door de westelijke en de centrale rivier.

Met een sluis in de westelijke rivier maakt men gebruik van de verschillende waterniveaus in de twee waterwegen om de straten te spoelen, die geplaveid zijn met platen fijnkorrelige rode breccië. In deze unieke vorm van 'watervoorziening' stroomt het water naar de Shuangshi-brug, waar drie zijrivieren samenkomen die aansluiten op een netwerk van kanalen en duikers om ieder huis in de stad van water te voorzien. Een dergelijk complex van waterwegen verlangt een groot aantal bruggen - de stad heeft er 354, in verschillende typen. Aan deze bruggen dankt Lijiang de naam 'Stad van Bruggen'. Men noemt het echter ook wel het 'Venetië van het Oosten'.

De rijkdom van de woonhuizen in de stad is het kenmerk dat het meest de cultuur van de Naxi vertegenwoordigt, het volk dat zich in dit gebied vestigde. De houten basisstructuur ontwikkelde zich tot een unieke bouwstijl door het opnemen van elementen uit de Han- en Zangarchitectuur. Het merendeel van de huizen heeft twee verdiepingen. De chuandoushi of houten frames staan op een stenen fundering, zijn op de begane grond opgevuld met adobe en op de verdiepingen met houten planken. De buitenkant is gepleisterd met kalk en vaak zijn er stenen panelen op de hoeken. Op de daken liggen pannen en de huizen hebben veranda's.

De versiering van de huizen is zeer belangrijk. Er zijn bogen boven de ingang, vliesgevels, buitengangen, deuren en ramen, binnenplaatsen en dakspanten. De houten elementen zijn versierd met huiselijke en culturele afbeeldingen - aardewerk, muziekinstrumenten, bloemen, vogels enz. - en de toegangsbogen hebben elegante vormen.