Officiële landstaal: Mandarijn en andere Chinese talen
Hoofdstad: Peking
Regeringsvorm: Volksrepubliek, Presidentiële republiek met een eenpartijstelsel
Staatshoofd: President Xi Jinping
Regeringsleider: Premier Li Keqiang
Religie: Chinese volksreligie, boeddhisme, taoïsme, confucianisme/voorouderverering
Oppervlakte: 9.596.961 km²
Inwoners: 1.367.485.388 (2016)
Inwoners / km²: 142,5 / km² (2016)
Munteenheid: Renminbi
Nationale feestdag: 1 oktober
Volkslied: Mars van de vrijwilligers

De Zhou, ooit een nomadenstam die zich vestigde ronde de rivier de Wei, kwamen in 1122 v.Chr. aan de macht toen hun leider Ji Fa de laatste Shangheerser Dixin versloeg en een nieuwe hoofdstad bouwde bij Xian. In het begin van het tweede millennium v. Chr. was China verenigd door de Shang. Ji Fa noemde het Shangbewind echter corrupt, verklaarde dat Dixin wreed en despotisch was geworden en dat hij zich meer bezig hield met de aanleg van prachtige tuinen dan met het welzijn van zijn volk. Verder beweerde Ji Fa dat de Shang geen recht meer hadden om te heersen en rechtvaardigde hij zijn eigen aanspraak op de macht met het 'Hemels Mandaat'; een concept dat duizenden jaren standhield in de Chinese geschiedenis. Zijn regeringsperiode als de 'Zoon des Hemels' onder de koningnaam Wu en de vroege jaren van de dynastie gelden als een bloeitijd in de Chinese geschiedenis.

Wu bouwde een machtige feodale staat op. Grote stukken land werden aan de adel geschonken in ruil voor trouw. Sommige van deze gebieden groeiden op den duur uit tot onafhankelijke rijken. De landbouw, de steden en de godsdienst floreerden en er werd een schrift ontwikkeld. De nieuwe dynastie volgde aanvankelijk de culturele lijnen van de Shang. Wanneer de Zhou nieuwe steden stichtten, introduceerden ze daar een Shangbevolking met hun ambachtelijke vaardigheden, zoals bronsbewerking van hoge kwailteit.

"Een groot rijk besturen is als het bereiden van een kleine vis."
Laozi, Daodejing, 6e eeuw v.Chr.

De Zhou regeerden eerst vanuit Xian tot in 771 v.Chr. de stad werd verslagen en geplunderd door barbaren uit het noorden, waarna de hoofdstad naar Loyang werd verplaatst. De macht van de staat nam af in wat de 'Periode van de Strijdende Staten' wordt genoemd, maar paradoxaal genoeg kenden deze jaren een grote bloei van de Chinese cultuur, filosofie en kunst. En ijzerbewerking en irrigatie ontwikkelden zich op grote schaal.