Irak - Dood van Alexander

Alexander was vol ambitie toen hij in 323 v.Chr. Babylon bereikte en al snel vatte hij het plan op met een vloot Arabië binnen te vallen. Op 29 mei werdhij echter ziek na een lang drinkgelag met zijn vriend Medios. Hij was koortsig, maar bleef werken en werd zo nodig met bed en al naar buiten gedragen, zodat hij zijn leger orders kon geven. Hij bleef ook religieuze ceremonies uitvoeren, maar dat baatte hem niet. Na ongeveer twee weken van heftige koortsaanvallen stierf Alexander. Hij was toen net 32 jaar oud geworden.

"U zult sterven en zoveel van de aarde bezitten als nodig is om u te begraven."
De Indiase wijze Dandamis tegen Alexander

Natuurlijk deden al snel geruchten de ronde dat hij was vergiftigd. Toch lijkt het waarschijnlijker dat Alexander een natuurlijke dood stierf. Diverse bronnen hebben sindsdien gesuggereerd dat hij aan malaria leed en dat zijn einde misschien werd verhaast door de middelen die zijn artsen hem voorschreven.

Op 9 juni defileerden de Macedonische veteranen voor de laatste keer voor hun aanvoerder. Stervend gaf Alexander zijn ring aan zijn generaal Perdikkas, die hem naar zijn wensen over een opvolger voreg, want zijn vrouw Roxane was nog zwanger. "De sterkste" luidde het antwoord. De dag na zijn dood ruzieden zijn generaals over wat er moest gebeuren en er brak al snel een oorlog onder hen uit die leidde tot een vijftig jaar durende strijd, ook bekend als de oorlog van de diodochen (opvolgers). Uiteindelijk werd het rijk verdeeld tussen de Antigoniden in Macedonië en Griekenland, de Seleuciden in Mesopotamië en Perzië en de Ptolemaeën in Egypte.

Alexanders gebalsemde lichaam werd in een overdadig versierde sarcofaag gelegd en naar Egypte gebracht, waar het een plaats kreeg in Alexandrië, de fraaie stad aan de monding van de Nijl. Tijdens de Romeinse periode was het lichaam daar nog, maar kort daarna ging het verloren.