Irak - Opstandig tot het eind

Saddam Hoessein, die van 1979 tot 2003 leider van Irak was, werd voor zonsopgang opgehangen in Khadimiya, een stadsdeel van Bagdad. De ophanging vond plaats in een gebouw waar op zijn bevel talloze executies waren uitgevoerd. In november was Saddam ter dood veroordeeld voor de moord op 148 jongens en mannen in de sjiitische stad Dujail in 1982. Het feit dat hij onnoemelijk veel wreedheden being en slechts voor deze ene misdaad de doodstraf kreeg, maakte duidelijk dat het gerechtelijk proces een chaotisch en absurd verloop kende. Drie advocaten van de verdediging werden vermoord en één ontvluchtte het land. Saddam weigerde geregeld bij de hoorzittingen te verschijnen en eenmaal werd hij de zaal uitgeleid omdat hij een van de rechters voor "hoerendochter" had uitgemaakt. Mensenrechtenorganisaties volgden het proces met argwaan. De Irakezen maakten zich er niet druk om.

"U hebt ons vernietigd. U hebt ons vermoord. U hebt ons in armoede laten leven."
Geroepen door een bewaker tijdens de executie

Saddam gedroeg zich tijdens de executie waardiger dan veel van de aanwezigen. Hij was kalm, had een koran in de hand en toonde geen berouw. Toen bekend werd gemaakt dat hij de doodstaf kreeg, brak er vreugde uit in Sadr-stad, een sjiitische wijk van Bagdad. In Tikrit, waar Saddam veel aanhang had, vonden enkele protesten plaats. De Iraakse premier Nuri al-Maliki zei dat er met de executie een zwarte bladzijde in de Iraakse geschiedenis kon worden omgeslagen. Saddams lichaam werd met een helikopter naar Al-Awja, zijn geboortedorp nabij Tikrit, gebracht. Daar werd het bijgezet in het familiegraf.

De Amerikaanse president George W. Bush verklaarde dat het een belangrijke stap op weg naar democratie in Irak was. Niettemin geloofden veel Irakezen niet dat de dood van Saddam een Eind zou maken aan het geweld in hun bezette land. En daarin hadden ze gelijk: dezelfde dag nog kwamen er door autobommen in Bagdad 37 mensen om.