Officiële landstaal: Hebreeuws, Arabisch
Hoofdstad: Jeruzalem (claim)
Regeringsvorm: Republiek, parlementaire democratie
Staatsvorm: Republiek en eenheidsstaat
Staatshoofd: President Reuven Rivlin
Regeringsleider: Premier Benjamin Netanyahu
Religie: Joods 76%, Moslim 16,6%, Christendom 2,1%, Druus 1,7%
Oppervlakte: 22.072 km²
Inwoners: 8.174.527 (2016)
Inwoners / km²: 370,4 / km² (2016)
Munteenheid: Nieuwe Israëlische Sjekel
Nationale feestdag: 14 mei
Volkslied: Hatikwa (De Hoop)

De Rothschild Boulevard werd streng beveilig en de legerpolitie van Hagana hield iedereen in de museumzaal in Tel Aviv scherp in de gaten. De joodse natie had zeshonderd generaties gewacht op deze dag. Het was warm in de drukke zaal. David Ben-Gurion betrad om 4 uur 's middags het museum en tikte met een hamertje op tafel om ieders aandacht te vragen. Na het zingen van het volkslied, de Hatikvah, las hij een onafhankelijkheidsverklaring voor. Het document werd getekend door de 37 leden van de Nationale Raad. De staat Israel was officieel, met Ben-Gurion als de eerste premier.

"(...) we verklaren hierbij de oprichting van de staat Israel."
David Ben-Gurion

Het streven om in een Palestina een 'nationaal thuis' voor de joden te vestigen, was in 1917 verkondigd door Engeland, dat het gebied na de Eerste Wereldoorlog verwierf. Toch weigerden de Britten een onbeperkte joodse immigratie - zelfs na de Holocaust - uit bezorgdheid over de lokale Arabische bevolking en hun bondgenoten. Toen er geweld uitbrak tussen de twee gemeenschappen werd de zaak overgedragen aan de VN, wier aanbeveling tot afscheiding werd geaccepteerd door de joden maar niet de Arabieren. De geboorte van Israel verliep aldus zeer traumatisch.

President Truman van de VS erkende de nieuwe staat, direct gevolgd door de Sovjet-Unie, maar de Arabieren in het Midden-Oosten niet. Oorlog zou het politieke landschap van Israel bepalen en generaties lang de regio teisteren.