Vlag Israel - Thumbnail
Geschiedenis
Bedreigd Werelderfgoed
Cultureel Werelderfgoed
Home
wereld - selected
          
banner
Begin Jom Kippoer Oorlog. Op de foto de president, Hafez al-Asad en minister van defensie, Mustapha Tlas van Syrië op de Golan hoogte.
vlag Israël

Officiële landstaal: Hebreeuws, Arabisch
Hoofdstad: Jeruzalem (claim)
Regeringsvorm: Republiek, parlementaire democratie
Staatsvorm: Republiek en eenheidsstaat
Staatshoofd: President Reuven Rivlin
Regeringsleider: Premier Benjamin Netanyahu
Religie: Joods 76%, Moslim 16,6%, Christendom 2,1%, Druus 1,7%
Oppervlakte: 22.072 km²
Inwoners: 8.174.527 (2016)
Inwoners / km²: 370,4 / km² (2016)
Munteenheid: Nieuwe Israëlische Sjekel
Nationale feestdag: 14 mei
Volkslied: Hatikwa (De Hoop)

06-10-1967: Arabische verrassingsaanval op Jom Kippoer - De plotselinge aanval op deze religieuze feestdag overrompelt Israël.


Arabische verrassingsaanval op Jom Kippoer


Op Grote Verzoendag vielen Egyptische en Syrische troepen Israël binnen. De Syriërs namen de Golanhoogten in, en de Egyptenaren vielen de Sinaï binnen. De eerste paar dagen leden de Israëli's grote verliezen en probeerden zij uit alle macht hun troepen te mobiliseren. Zij werden gered door het gebrek aan coördinatie bij hun tegenstanders, de onmiddellijke aanvoer van materieel vanuit de VS en hulp van Amerikaanse inlichtingendiensten die de strategie van de vijand volgden. De Syriërs werden teruggedreven en bij een tegenaanval over het Suezkanaal werd het Derde Egyptische Leger ingesloten. Binnen drie weken na het eerste schot kwam het tot een voor Israël gunstig staakt-het-vuren.

De Jom Kippoeroorlog was kort. Israël begreep echter dat de dagen van gemakkelijke overwinningen voorbij waren, en de Arabieren, die hadden gehoopt het in 1967 verloren grondgebied te heroveren, waren ontgoocheld. Voor alles was er met deze aanval een einde gekomen aan de strategische en diplomatieke impasse die de regio sinds 1967 in haar greep had. De oorlog bracht het risico van een confrontatie tussen Moskou en Washington met zich mee, en beide kampen wilden escalatie in het gebied voorkomen. De Organisatie van Olie-exporterende Landen (OPEC) legde het Westen harde sancties op, zodat Europa begreep dat vrede noodzakelijk was. Zelfs onbuigzame Israëli's zagen in dat zeker met de belangrijkste vijand, Egypte, onderhandeld moest worden.